ఆశకి రెక్కలు కట్టుకు ఎగిరా ఆనందంగా
కలలే చెరిపి వదిలేసావా నను ఒంటరిగా
ఎందుకే ఇలా ఇలా...
హాయిని కొంచెం చవిచూపించి తరిమేసావా
వెలుతురునంతా నీతో తీసుకు వెళుతున్నావా
ఎప్పటిలాగే కన్నులముందర చీకటి త్రోవ
ఎందుకే ఇలా ఇలా...
నువ్వాడే ప్రతి మాటా .. నిజమేనని నమ్మేశా
ఏమార్చావందంగా మనసే..
కళ్ళారా చూశాక.. కాదనుకోమంటావా..
తెరిపించావీరోజే కనులే..
తెచ్చి పోసుకుంటూ నీ చుట్టూ చీకటినీ
వెన్నెలేది అంటూ అడగద్దే రాతిరినీ
నీ చేతులతో నిన్నే నువ్వు చెరిపేశాక
నన్నంటే ఎలా ఎలా
కనిపించని నిజమైనా ....దాచాలనుకున్నానా
ముసుగేసి కప్పింది... భయమే
నిను చూసిన ప్రతిసారి... అది నాకు తొలిసారి
ఆ క్షణమే దాచింది నిజమే
కంటిపాపతోనే కనురెప్పే తలబడితే
అంతకన్నా వేరే అన్యాయం ఉండదులే
చెక్కిలి తాకని ఒక తడిగీతం వినపడలేదా...
ఓ మనసా మనసా వినవా వినవా
నా మదిలో మాటే వినవా
ఓ మనసా మనసా వినవా వినవా
నా మదిలో మాటే వినవా
No comments:
Post a Comment